istota żywa

См. также в других словарях:

• istota — ż IV, CMs. istotaocie; lm D. istotaot 1. «żywy organizm, osoba, stworzenie» Każda żywa istota kiedyś umrze. Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! (Mickiewicz) ◊ Istota ludzka «człowiek» ◊ Nie ma w pobliżu, nigdzie żywej istoty «nie ma nikogo …   Słownik języka polskiego

• żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… …   Słownik języka polskiego

• waga — ż III, CMs. wadze; lm D. wag 1. «przyrząd do pomiaru masy lub ciężaru ciał, działający najczęściej na zasadzie dźwigni lub odkształcenia elementu ze sprężystego materiału» Waga szalkowa, talerzowa, dźwigniowa, sprężynowa. Waga aptekarska,… …   Słownik języka polskiego

• człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… …   Słownik języka polskiego

• gospodarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «właściciel gospodarstwa wiejskiego, rolnik prowadzący gospodarstwo; w lm także: właściciel gospodarstwa wiejskiego i jego żona» Wzorowy gospodarz. Gospodarz na kilku hektarach. 2. «pan domu, osoba sprawująca… …   Słownik języka polskiego

• model — m I; lm M. e 1. D. u, B.=M.; lm D. i «wzór, według którego coś jest lub ma być wykonywane; przedmiot będący kopią lub wzorcem danego przedmiotu wykonany zwykle w mniejszych rozmiarach, z materiałów zastępczych; próbny egzemplarz jakiejś serii… …   Słownik języka polskiego

• nieożywiony — nieożywionywieni 1. «nie będący istotą żywą, nie dotyczący istot żywych; martwy» Materia, przyroda nieożywiona. 2. rzad. «pozbawiony żywości; powolny, nudny» Rozmowa była nudna i nieożywiona …   Słownik języka polskiego

• ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… …   Słownik języka polskiego

• organizm — m IV, D. u, Ms. organizmzmie; lm M. y «twór roślinny lub zwierzęcy, którego poszczególne części i struktury tworzą zharmonizowaną pod względem funkcjonalnym całość, wykazującą wszelkie cechy życia (przemiany materii, zdolności wzrostu, rozwoju i… …   Słownik języka polskiego

• stworzenie — n I 1. rzecz. od stworzyć. ◊ Od stworzenia świata «od wieków, od bardzo dawna» 2. lm D. stworzenieeń «istota żywa; człowiek lub zwierzę» Biedne, niewinne, słabe stworzenie. Młode stworzenie. Dziwne z ciebie stworzenie. Lubił wszelkie stworzenia.… …   Słownik języka polskiego

• model — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzór do naśladowania, schemat, według którego coś ma być wykonane, zrobiony w odpowiedniej skali, charakteryzujący wygląd… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień